مسجد کبود(گوی مسجد)

مسجد کبود(گوی مسجد) 

یکی از شاهکارهای معماری دوره اسلامی که در شهر تبریز قرار گرفته مسجد کبود است. این بنا با نامهای مختلف از جمله گوی مسجد (به ترکی همان مسجد کبود)، مسجد شاهجهان، عمارت و مسجد مظفریه معروف و مشهور بوده است. بانی مسجد ابوالمظفر جهانشاه بن قره یوسف از امرای قراقوینلو بود ولی نظارت ساخت مسجد زیرنظر همسرش جان بیگم خاتون و یا به عقیده برخی از مورخین دخترش صالحه بوده است.

 متاسفانه این بنا در زلزله سال 1193ه ق تبریز ویران شد . تمام سقف فرو ریخت و تمامی دیوارها را خراب کرد ولی آنچه از این بنا باقی مانده در نوع خود بی نظیر است و به علت کاشیکاری معرق و تلفیق آجر و کاشی و رنگهای بسیار متنوع کاشی ها لقب فیروزه اسلام گرفته است. توصیفات سیاحانی که قبل از خرابی این بنا مطلب نوشته اند خواندنی است از جمله کاتب چلبی و تاورنیه که خصوصاً با تمام جزئیات معماری این مسجد را وصف کرده است. هر دوی این نویسندگان بین سالهای 1046 -1045ه ق از تبریز و این بنا دیدن کرده اند. چلبی سردر اصلی را از طاق کسری بلندتر دیده است و تاورنیه علاوه بر سردر و کاشیکاری های بی نظیر آن از دو مناره بسیار بلند صحبت میکند که مشخص است در هنگام زلزله کاملاً از بین رفته است.

در قدیم این بنا مجموعه ای از ساختمانهایی چون مدرسه، مسجد، خانقاه، کتابخانه و... بوده است که متاسفانه درحال حاضر هیچ کدام برجای نمانده اند فقط قسمتی از مسجد که آن هم بسیار آسیب دیده بود و مرمت شده است.