عصرایران ؛ عباس رضایی ثمرین - زمینش دیوانه شده است. در همین هفتهای که گذشت هزار بار لرزیده و دل اهالی را لرزانده است. غصههاشان، غصههای آذریها، که روزه هاشان را شنبه گذشته با خاک باز کردند، حالا به اندازه تلهای آوار و کشتهها و مجروحهاشان زیاد است.
درد زلزلهزدهها فقط ویرانی خانهها و از دست دادن عزیزانشان نیست. آنها از روزها و ماههای آینده نگرانند. از وقتی که قرار است به فراموشی سپرده شوند و سرما، برف زودرس، گرسنگی، تشنگی و بیسرپناهی مثل سقف خانههایشان که از پا در آمد، باز روی سرشان آوار شود.