حتما اصطلاح‌های HDMI یا تلویزون HD به گوش تان خورده است و چه بسا با دستگاه‌های مجهز به واسط HDMI سر و کار داشته باشید. در این مقاله با HDMI بیشتر آشنا می‌شویم.
HDMI یا High-Definition Multimedia Interface یک استاندارد برای تبادل اطلاعات در ابزارهای سمعی بصری مانند تلویزیون‌های با کیفیت بالا (HD) و سیستم‌های سینمای خانگی است. یک کابل HDMI از ۱۹ سیم تشکیل شده و ظاهری شبیه به کابل‌های USB دارد. این کابل می‌تواند با پهنای باند 5 Gbps داده‌ها را انتقال دهد و این چیزی بیش از دو برابر پهنای باند لازم در سیستم‌های چند کاناله صدا و تصویر است. این نکته به همراه برتری‌های دیگر سبب شده است تا HDMI محبوب‌تر از استانداردهای پیشین خود، مانند Component Video و S-Video و Composite Video باشد.
HDMI یک سیگنال تمام دیجیتال است که بدون فشرده‌سازی منتقل می‌شود، این در حالی ست که واسط‌های قبلی آنالوگ بوده‌اند. اگر مایل‌اید درباره تفاوت آنالوگ و دیجیتال بیشتر بدانید، این مقاله را بخوانید. واسط آنالوگ یک سیگنال شفاف و بی‌نقص دیجیتال را تحویل می‌گیرد و به یک سیگنال آنالوگ تبدیل می‌کند. در این فرآیند بخشی از داده‌ها از دست می‌روند و سیگنال آنالوگ دیگر به اندازه مشابه دیجیتال‌اش دقیق و شفاف نخواهد بود. در نهایت سیگنال آنالوگ وارد تلویزیون شده و دوباره به دیجیتال تبدیل و روی صفحه تلویزیون نمایش داده می‌شود. در هر یک از فرآیندهای تبدیل، سیگنال آنالوگ بخشی از یکپارچگی خود را از دست می‌دهد و در نهایت، کیفیت تا اندازه‌ای پایین می‌آید و تصویر دچار اعوجاج می‌شود. اما HDMI این‌گونه نیست و با حذف مرحله تبدیل دیجیتال به آنالوگ، کیفیت سیگنال اصلی را حفظ می‌کند و تماشای تصویری شفاف و دقیق را ممکن می‌سازد.
واسط‌های ویدئویی پیشین به کابل‌های صدای مجزا نیاز داشتند و بیشتر مردم هم از جک‌های صدای آنالوگ با استاندارد RCA L/R استفاده می‌کردند. HDMI با پهنای باند و سرعت زیادی که دارد، نه تنها سیگنال ویدئویی، بلکه تا هشت کانال دیجیتال آئودیو برای پوشش جزئیات صداهای محیط را حمل می‌کند. به این ترتیب، دسته سیم‌های بدمنظره‌ای که پشت تلویزیون بودند جای خود را به یک کابل HDMI داده‌اند که نه تنها فرآیند نصب سیستم سینمای خانگی را ساده‌تر کرده، بلکه کیفیت را هم افزایش داده است.HDMI استاندارد یا "نوع A" ۱۹ سیم و "نوع B" ۲۹ سیم دارد. "نوع B" برای کارهای حرفه‌ای استفاده می‌شود. هر دو نوع "HDMI هوشمند" هستند. این هوشمندی به قابلیتی اشاره می‌کند که طی آن دستگاه‌های مجهز به HDMI می‌توانند از طریق واسط با هم ارتباط برقرار کنند. همچنین HDMI از فرمت‌های استاندارد ویدئویی حمایت می‌کند و با واسط DVI یا Digital Video Interface هم سازگار است. کارت‌های گرافیکی با پورت DVI را می‌توان با استفاده از یک کابل DVI/HDMI به یک واسط HDMI وصل کرد. این یک کابل ساده است که یک کانکتور DVI در یک انتها و یک کانکتور HDMI در انتهای دیگرش دارد. برای حفظ کیفیت سیگنال، کابل‌های HDMI نباید بیش از ۵ متر طول داشته باشند و گرنه با افت کیفیت سیگنال مواجه خواهیم شد.
از سال ۲۰۰۵ بسیاری از تلویزیون‌های لوکس حداقل با یک واسط HDMI به بازار عرضه می‌شوند. برخی از کارشناسان می‌گویند که داشتن ۲ واسط HDMI دست کاربر را بازتر می‌گذارد و حتی افرادی که می‌خواهند از یک کنسول بازی هم استفاده کنند، بهتر است به دنبال تلویزیون‌هایی با ۳ واسط HDMI باشند. به موازات تجهیز روزافزون دستگاه‌های جانبی به واسط HDMI، داشتن پورت‌های بیشتر برای تلویزیون‌های دیجیتال اجتناب‌ناپذیر شده است.
منبع :http://www.midoonesti.com
