درس سقراط برای بدرفتاران

درس سقراط برای بدرفتاران

روزی سقراط حکیم مردی را دید که خیلی ناراحت ومتاثراست

.علت ناراحتی اش را پرسید، مرد پاسخ داد ، درراه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم ، سلامی کردم . جواب نداد وبا بی اعتنایی وخودخواھی گذاشت ورفت ومن از این طرزرفتار او خیلی رنجیدم .

سقراط گفت

: چرا رنجیدی ؟ مرد با تعجب گفت:

خوب معلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است

.

سقراط پرسید

: اگر درراه کسی را می دیدی که به زمین افتاده وازدرد وبیماری به خود می پیچد ، آیا از دست او دلخورورنجیده می شدی ؟ مرد گفت : مسلم است که ھرگز دلخور نمی شدم .آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود .

سقراط پرسید به جای دلخوری چه احساسی می یافتی وچه می کردی ؟

مرد جواب داد

بیمارمی دانستی

: احساس دلسوزی وشفقت ، وسعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم . سقراط گفت : ھمه این کار ھا را به خاطر آن می کردی که اورا!

آیا انسان تنھا جسمش بیمار می شود ؟ وآیا کسی که رفتارش نادرست است ،

روانش بیمار نیست ؟

اگر کسی فکر وروانش سالم باشد ھرگز رفتار بدی از او دید ه نمی شود

. بیماری فکر وروان ، نامش غفلت است وباید به جای دلخوری ورنجش نسبت به کسی که بدی می کند وغافل است ، دل سوزاند وکمک کرد وبه او طبیب روح وداروی جان رساند ، پس از دست ھیچ کس دلخور مشو وکینه به دل مگیر وآرامش خودررا ھرگز از دست مده.

وبدان که ھروقت کسی بدی میکند در آن لحظه بیمار است

!